ในทุกครั้งที่ผมสั่งงานให้เด็กนักเรียนทำงานกลุ่ม มักจะพบปัญหาว่า การให้ความร่วมมือ และความกล้าแสดงออกของนักเรียนบางคนยังไม่มี
หากในสังคมขนาดเล้กคือห้องเรียนคุณยังไม่กล้าแสดงออก แล้วจะออกไปสังคมภายนอกได้อย่างไร
ผมให้ปัญหากับเด็กนักเรียน โดยเริ่มจากให้นักเรียนแสดงละคร ให้คิดบทละครและชื่อเรื่องเอง ให้กำหนดบทละครเอง เพิ่มความยากด้วยระยะเวลาที่น้อยนิด และปัญหาที่ตามมาอีกอย่าง (รู้อยู่แล้วว่าต้องเกิด เพราะมีทุกปี) นั่นก็คือ การที่มีกลุ่มนักเรียนไม่ให้ความร่วมมือ และไม่ค่อยกล้าแสดงออก
ผมไม่แก้ปัญหาให้ แต่ให้นักเรียนที่มีความรับผิดชอบ และเป็นคนเขียนบทมาพบ (หลังจากที่เค้ามาฟ้องว่า บางคนไม่ให้ความร่วมมือ) ผมบอกว่า คนที่เป็นผู้นำ ไม่ใช้คนที่สั่งได้ แต่ต้องเป็นคนที่บริหารคนได้ และกล้ารับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองและคนอื่นกระทำภายใต้ปีกของตนเอง บางครั้ง เราอาจทำให้ผึ้งที่แข็ง อ่อนลงได้โดยไม่ต้องใช้ไฟร้อนๆเผาโดยตรง
ผมเห็นว่า แววตาของเด็กคนนั้นรับรู้และเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด และผมเชื่อว่า เธอ จะเติบโตไปเป็นผู้นำที่ดีได้
ผมว่าการเป็นครูนั้นยาก เพราะนอกจากจะสอนสิลปวิทยาความรู้แล้ว ยังต้องสอนให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ด้วย
เหนื่อยจัง....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น